ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ,  Συμπόσιον 
Γράφτηκε το 1922-23 στο Βερολίνο ,παράλληλα με την Ασκητική ,αλλά χάθηκε ...
Ο συγγραφέας δεν ήξερε πού παράπεσε,πουθενά δεν το έβρισκε...
Βρέθηκε μετά από χρόνια μέσα στο χρηματοκιβώτιο του πατέρα του, του καπετάν Μιχάλη...

 Στην Ασκητική του ο Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη το Θεό και ο Θεός έχει ανάγκη τον άνθρωπο.Στο Συμπόσιό του έχει τέσσερα πρόσωπα , τον Ίωνα Δραγούμη ως Κοσμά, τον Άγγελο Σικελιανό ως Πέτρο, το Μύρωνα Γουναλάκη ως Μύρο , τον εαυτό του ως Άρπαγο ,οικοδεσπότη της παρέας που συγκεντρώνεται σε ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα.  Υπάρχει και ένας πέμπτος συμποσιαστής , αόρατος . Είναι ο Θεός , τον οποίο οι ορατοί οραματίζονται και αναζητούν.
Ο Άρπαγος πλέκει πρώτα το εγκώμιο του Κοσμά . Κατόπιν ελέγχει  με πραότητα την ποίηση του Πέτρου. Λυπάται το Μύρο και αποφεύγει να τον κρίνει. Τέλος ο Άρπαγος αρχίζει την εξομολόγηση του. Αναπολεί τα παιδικά του χρόνια , τον αγώνα της σάρκας και του πνεύματος του, την άσκησή του στο Άγιο Όρος και την απελπισμένη καταφυγή του στην Παναγία και στον Χριστό. Οι συμποσιαστές περιμένουν να ακούσουν την κατάληξη του συντρόφου τους. Εκείνος δεν τους κρύβει πως η Άνοιξη - ο μέγας πειρασμός - νίκησε την καρδιά του ασκητή και τον ξαναέφερε στην παλαίστρα της ζωής...

Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ στο Συμπόσιό του αναλύει την έννοια του έρωτα και του γνωστού αλλά και αυτού που κινεί το Σύμπαν ως υψηλή δύναμη. Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ στο Συμπόσιό του αναζητά και διατυπώνει την αμοιβαία αγωνία Θεού και ανθρώπου για αλληλοστήριξη...
ζητώ να βρω την πηγή της ζωής μου ...πες το θρησκεία, θεό, χίμαιρα, τραγούδι, πλάνη , τι με νοιάζει ; εγώ το λέω: Λύτρωση!