Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Παίζοντας-γράφοντας τίτλους



O καιόμενος – Ο στρατιώτης ποιητής- Με τι μάτια τώρα πια- Ο άνθρωπος με το κασκέτο.
Φωνές  λογοτεχνών  με  τίτλους  μίλησαν με τις φωνές των παιδιών μας.
… πόλεμος , φωτιά, φρίκη παντού. Ένα εικοσάχρονο παλλικαράκι ντυμένο στρατιώτης περιπλανιέται απορημένος ανάμεσα σε σωρούς και αποκαϊδια. Κάποιοι  τον σταματούν και τον ρωτούν:΄΄τι ζητάς εσύ εδώ;΄΄ τους κοιτά και αποκρίνεται: ΄΄εγώ ήμουν ποιητής. Τώρα όμως έγινα στρατιώτης –ποιητής΄΄. Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του και βλέπει τρεις στρατιώτες να κυνηγούν έναν άνθρωπο με το κασκέτο. Τον πιάνουν , τον δένουν και τον περιχύνουν με οινόπνευμα. Χωρίς ο άνθρωπος να το καταλάβει βρίσκεται καιόμενος και όλοι  τον κοιτούν με απάθεια. Βλέποντας όλα αυτά ο εικοσάχρονος στρατιώτης σκέφτεται: με τι μάτια τώρα πια θα αντικρύζω την ομορφιά της ποίησης όταν όλα σβήστηκαν από την μαυρίλα του πολέμου;                                                                                                                          Γ. ΒΕΝΕΤΗ
Σ΄ένα χωριό πολύ μακρυά , καθόταν δίπλα σε ένα ποτάμι ένας στρατιώτης που ήταν και ποιητής. Καθώς πλησίαζα  προς το μέρος του κατάλαβα ότι κάτι τον απασχολούσε και ήταν δυστυχισμένος. Όταν τον ρώτησα αν του συνέβη κάτι, μου απάντησε ότι μάλωσε με τον καλύτερό του φίλο  που τον έλεγαν Καιόμενο. Στο τέλος μου είπε κάτι που πιστεύω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ. ΄΄Με τι μάτια τώρα πια θα αντικρύζω τον ουρανό , τον ήλιο, τη φύση ενώ θα ξέρω ότι δεν έχω ένα φίλο για να μοιραστώ αυτό το συναίσθημα;                                                     ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ Α.
Ένα βράδυ του εμφυλίου ένας άνθρωπος με κασκέτο περιπλανιέται στους έρημους δρόμους . Στρίβοντας σ΄ένα δρομάκι αντικρύζει έναν στρατιώτη και μια κοπέλα να κάθονται στα σκαλοπάτια ενός σπιτιού . Εκείνος τις απαγγέλλει ποιήματα. Τι παράξενο σκέπτεται ο άνθρωπος. ένας στρατιώτης ποιητής ενώ την προσοχή του τραβά η ομορφιά της κοπέλας. Βλέποντας ο στρατιώτης τον παράξενο άνθρωπο ταράζεται. Σηκώνεται καιόμενος από ζήλια γι αυτόν. Δεν αργούν να βγούν τα όπλα. Ο στρατιώτης πέφτει νεκρός ενώ η κοπέλα φωνάζει το όνομά του. Απλώνει τα χέρια της χωρίς να μπορεί να τον φτάσει. Όταν αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί , κλαίγοντας μονολογεί. Με τι μάτια τώρα πια θα βλέπω από εδώ και πέρα τον κόσμο , αφού αυτός ήταν το φως μου;                                                                                                                              ΒΕΝΕΤΗ Μ.

Ο στρατιώτης ποιητής
Πολεμά!
Μέσα στις φλόγες καίγεται.
Καιόμενος,
Καιόμενος μέσα στις φλόγες.
Καιόμενος στην ψυχή.
Με τι μάτια τώρα πια,
Θα δω ξανά τον άνθρωπο με το κασκέτο;
Δυστυχώς, αυτό είναι ο πόλεμος…
Απώλειες…
Γιατί ο στρατιώτης πολεμά…
Μα καίγεται;;;;;;                                                          ΔΑΔΗΛΑΣ Δ.

Ο Χ. έχει μεγαλώσει πολύ πια. Είναι στην ηλικία , λίγο πριν το τέλος της ζωής του, όπου με θάρρος κοιτάει πίσω του και έχει τη δύναμη να κρίνει τον εαυτό του. Κρίνει όμως και μετανιώνει για τις πράξεις του πολύ αργά. Έχει μετανιώσει ειλικρινά για αυτά που έκανε, με ευχαρίστηση τότε , στα πλαίσια του επαγγέλματός του. Ο Χ. δεν είναι πια ο άνθρωπος με το κασκέτο που βασάνιζε αλόγιστα τον κόσμο και δεν δίσταζε να τους ρίξει στην  ΄΄πυρά΄΄ πολλές φορές. Αυτή ήταν άλλωστε η αρμοδιότητά του. Με τι μάτια  όμως τώρα πια θα γυρίσει να κοιτάξει τους καιόμενους; Πώς μπορεί τώρα πια να επανορθώσει και να σώσει τους καιόμενους συνανθρώπους, τον καιόμενο φίλο του. Αυτόν που για κάποιους αποτέλεσε σημείο μίσους τον οποίο κατάφεραν να εκδικηθούν. Και άλλοτε για κάποιον στρατιώτη ποιητή που παρακολουθούσε από κοντά τα πάθη του καιόμενου, αποτέλεσε σημείο θαυμασμού και έμπνευσης. Ήταν αυτός ο στρατιώτης ποιητής που πάντα υμνούσε και σεβόταν τα πάθη που ο Χ. είχε προξενήσει στους καιόμενους. Τι μπορεί λοιπόν πλέον να κάνει ο πρώην άνθρωπος με το κασκέτο; Ίσως να πλησιάσει τον στρατιώτη ποιητή για να θαυμάσει και να υμνήσει μαζί του αυτούς τους ανθρώπους!!!!!!!                   ΓΙΑΪΛΟΓΛΟΥ Α.

Με τι καρδιά με τι ψυχή με τι μάτια τώρα πια θα αμυνθείς μιας και κείτεσαι στο έδαφος καιόμενος ως στρατιώτης ποιητής στην άνιση μάχη της αγάπης, χτυπημένος από τον άνθρωπο με το κασκέτο;                                             ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ Μ.

Τα περιθώρια για τον άνθρωπο με το κασκέτο στενεύουν. Είναι φυλακισμένος και δέχεται χτυπήματα καθημερινά ,σωματικά και ψυχικά. Σωματικά γιατί τον χτυπούν οι φύλακες και ψυχικά γιατί ζει σε μια κατάσταση ανελευθερίας. Νιώθει αδύναμος και δεν δύναται να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του. Αποφασίζει λοιπόν να γίνει στρατιώτης ποιητής και να βρει στην ποίηση την γιατρειά για τους πόνους του. ΄΄Πολεμάει΄΄ τις δυσκολίες του με τη βοήθεια της τέχνης και βρίσκει διέξοδο για τη λύση των προβλημάτων του. Ωστόσο , αισθάνεται ΄΄καιόμενος΄΄ και θυσιάζεται για τα πιστεύω του , τις αξίες και τα ιδανικά του. Όταν νυχτώνει και μένει μόνος σκέφτεται με τι μάτια τώρα πια θα αντικρύσει τον ήλιο το πρωί και θα αγωνιστεί ξανά με υπομονή και επιμονή…                                                              ΑΔΑΛΑΚΗ Β.

Με τι μάτια τώρα πια να σε δω,
όταν μπροστά μου καίγεσαι;
Όταν καιόμενος στα μάτια των πολλών
ξυπνάς συνειδήσεις;
Με πόση δύναμη να πω σε έναν τέτοιο
΄΄στρατιώτη΄΄
αυτά που ενδόμυχα μου κρύβω;
Που με ντροπή αμέτοχος ακόμα μένω
στην  Ποίηση που φτιάχνεις;
Μ΄αυτήν που στρατιώτης - ποιητής
κατέληξες να μάχεσαι για τα ιδανικά
πιο ιδανικά.
Άραγε θα έχω το θάρρος να ενταχθώ
μες στο ολοκαύτωμα ή θα μείνω πάλι
κρυμμένος κάτω από το κασκέτο;
Οι περισσότεροι ... άνθρωποι με κασκέτα είμαστε!
                                                              ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Θ.



ΥΓ. Και οι μεγάλοι λογοτέχνες δεν ήταν κάποτε μικροί;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου