Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Πώς αντιμετωπίζουμε το παρελθόν;

«Γυναίκα από Χρυσό»
Η Μαρία Άλτμαν γεννήθηκε στη Βιέννη το 1916, εννιά χρόνια αφότου ο Γκουστάβ Κλιμτ ολοκλήρωσε το μεγάλο του αριστούργημα, που απεικονίζει την αδερφή της μητέρας της, Αντέλ. Η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν, μαζί με τον άνδρα της, ένθερμη υποστηρικτής των τεχνών και οικοδέσποινα μιας διάσημης γκαλερί της Βιέννης, στην οποία σύχναζαν επιφανείς φιγούρες όπως ο Γκουστάβ Κλιμτ.
Οι πίνακες του Κλιμτ, που θεωρούνταν από τους ηγέτες της art nouveau σχολής στη Βιέννη, ήταν διάσημοι για τον ερωτισμό τους και η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν ένα από τα αγαπημένα μοντέλα του καλλιτέχνη. Στο χρυσό του πορτρέτο απεικονίζει τη θεία της Μαρία σαν μία βασίλισσα της Αιγύπτου, στολισμένη με χρυσό και κοσμήματα.

 


Εξήντα χρόνια μετά την απόδρασή της από τη Βιέννη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μία ηλικιωμένη Εβραία γυναίκα, η Μαρία Άλτμαν (Έλεν Μίρεν), ξεκινά την προσπάθειά της να ανακτήσει οικογενειακά κειμήλια που κλάπηκαν από τους Ναζί, μεταξύ των οποίων ο διάσημος πίνακας του Κλιμτ, «Portrait of Adele Bloch-Bauer I».


 «Γυναίκα από Χρυσό»: Η απίστευτη αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που ξεκίνησε τη διασημότερη δικαστική υπόθεση στον χώρο της τέχνης για να ανακτήσει την, κλεμμένη από τους Ναζί, κληρονομιά της. Μαζί με τον άπειρο αλλά τολμηρό νεαρό της δικηγόρο, αρχίζει μια μεγάλη μάχη που τους φέρνει στην καρδιά του αυστριακού καθεστώτος και το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α., και την αναγκάζει να αντιμετωπίσει δύσκολες αλήθειες για το παρελθόν. Η προσωπική της μάχη θα διορθώσει ένα άδικο που έστεκε για δεκαετίες και θα αποδείξει ότι η δικαιοσύνη είναι ανεκτίμητη. Μιλά για την δικαιοσύνη. Μιλά για την επαφή που δημιουργούν οι άνθρωποι με το παρελθόν.
Το 1998, η Μαρία συμβουλεύθηκε έναν οικογενειακό της φίλο για να κινηθεί νομικά εναντίον της αυστριακής κυβέρνησης σχετικά με την υπόθεση του πίνακα του Κλιμτ. Όταν η Αυστρία απέρριψε τους ισχυρισμούς της Μαρία, εκείνη αναγκάστηκε να εκμεταλλευτεί έναν νόμο που επιτρέπει σε Αμερικανούς πολίτες να μηνύσουν ξένες κυβερνήσεις μέσα από το δικαστικό σύστημα των Η.Π.Α.
 Ο αντίκτυπος της τέχνης του Κλιμτ είναι τεράστιος .Για τους Αυστριακούς ο πίνακας αυτός είναι η δική τους Μόνα Λίζα. Η ιδέα ότι ένας πίνακας μπορεί να κλαπεί δύο φορές -πρώτα από τους Ναζί και έπειτα από κυβερνήσεις για να μείνει στα μουσεία- είναι φοβερή. Ακόμη και για τους Γερμανούς είναι ένα έργο τεράστιας καλλιτεχνικής σημασίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου