Ο άνθρωπος, ο κόσμος και η ποίηση

Ανάσκαψα όλη τη γη να Σε βρω.
Κοσκίνησα μες την καρδιά μου την έρημο . ήξερα
πώς δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από Σένα -πλησιάζουν τα πράγματα,
 γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα-
τώρα μπορώ
ν΄αρθρώσω την τάξη του σ΄ ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θα βάλω
σ΄ευθείες το φως....
        ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ