Πολίτισσα

Σεριανίζοντας στα γραφικά και χνωτισμένα σοκάκια της Πόλης , αναπνέω Ρωμιοσύνη και μπαχάρι. Η ομίχλη μαρτυρά έναν πόθο που βρίσκεται σε σύγχυση.. Έναν αναστεναγμοό που βάστηξε πολύ. Μεθυσμένη από αναμνήσεις και θύελλες , αναζητώ τον καφέ που θα με ξυπνήσει. Όλα είναι όμορφα τριγύρω... Το ποτάμι αυτή την ώρα είναι γαλήνιο...βρίσκεται σε ύπνο βαθύ...οι κατοικίες επιβλητικές και βολεμένες αφουγκράζονται την ηρεμία της στιγμής.... Και οι άνθρωποι κοιμούνται κι ονειρεύονται... Άραγε απέχει η πραγματικότητα από το όνειρο ; δεν γνωρίζω. Συνεχίζω τη διαδρομή μου στη γνωστή συνοικία... Η ιστορία κι οι αισθήσεις τραγουδούν έναν ανατολίτικο σκοπό και οι ναργιλέδες από το απέναντι καφενείο φτιάχνουν το σκηνικό του παραμυθιού... Γραφικότητα κι Ανατολή σε όλο τους το μεγαλείο ! Έχει πολλά μυστικά αυτή η ιδιαίτερη πατρίδα και πολλά τερτίπια... Πρώτα την αγαπάς κι ύστερα σε πληγώνει και σε διώχνει...σου δίνει μια κατάρα την ώρα του διωγμού : να μην μπορείς να στεριώσεις και να ησυχάσεις σε άλλο τόπο. Να είσαι πάντα "Ανατολή" θέλει. Λαχταράει η ψυχή σου τον τόπο και διψάει για το νέκταρ της πόλης. Πολλοί την αγάπησαν αλλά και την μίσησαν...είναι σαν τη γυναίκα : περίπλοκη, δεν μπορείς να την καταλάβεις, ... Μα την αγαπάς και την ποθείς για αυτό που είναι : είναι πλανεύτρα των αισθήσεων και της καρδιάς σου...                                                                    ΑΡΙΑΓΝΗ