ο δικός μας επίλογος

τελειώνοντας…..τον  ΚΡΗΤΙΚΟ του ΣΟΛΩΜΟΥ …        ο επίλογος  του   ΓΑ1

Μα με δάκρυα στα μάτια την γλυκαγκαλιάζω

Μοιρολόγια τραγουδώ  και την ενταφιάζω.        ΧΡΗΣΤΟΣ

Όμως δεν άντεξε κι αυτός και μες τα βάθη εχάθη

στο βυθό της θάλασσας με την ελπίδα ετάφη.   ΒΑΡΥΠΑΤΗ

Άλλο μου ψιθυρίζει ο λογισμός μου κι άλλο τα μάτια μου αντικρύζουν.     ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Και τελικά αγγίζει τα βότσαλα, κοιτάζει το γυμνό κορμί της κόρης

Και την πλησιάζει. Μόλις που συναντάει τα χείλη της και ξεψυχάει.    ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Τα μάτια μου σταμάτησαν στη γαληνή της όψη

Το αίμα από τα χείλη της ήρθε για να με κάψει

Δεν έχω πια  όνειρα τη ζωή να πολεμήσω

Η κορασιά ήταν ό,τι μπορούσα να αγαπήσω.

Στην ξένη γη έρημος δίχως αγάπη  θα ΄μαι

Τα πλούτη της καρδιάς της θα  ΄χω να θυμάμαι

Το γέλιο της, το δάκρυ της με έκαναν να ζήσω

Την αγγελική μορφή της πώς να λησμονήσω;

Αν με  ακους  κι ασπάζεσαι το λογισμό μου

Ήσουν όλη μου η ζωή, καθετί δικό μου

Σ΄αγαπάω γιατί μ΄εφερες στο ξένο τούτο δρόμο

Σώο κι αβλαβή σε κρανίου τόπο

Το σάβανό της φυλαχτό μου θα κρατώ

Να με ακολουθεί στον ξένο τόπο που πατώ

Αν με πάρει η ζωή και με πάει πια κοντά της

Τις νύχτες θα αδράχνω τα μαλλιά της

Μα πρέπει ν΄αντέξω και να εισπνεύσω αγέρα

Σαν να είναι πλάι μου, σιμά μου, εδώ πέρα….                   ΛΙΑ

Κι όμως το βλέπει καθαρά πως είναι πεθαμένη

Μα ψιθυρίζει μέσα του μη φοβάσαι γλυκιά μου ο Παράδεισος μας περιμένει.     ΑΘΗΝΑ

Και τέλος βλέπω τον καημό , τον Έρωτα τον ίδιο

Στα χέρια μου να τον κρατώ και στο κορμί το ίδιο.     ΜΙΧΑ

Και τώρα εγώ ο δυστυχής έμεινα μόνος

Η καρδιά μου τώρα πια έχει γεμίσει άγχος

Πώς μπορώ τώρα εγώ να συνεχίσω;

Αφού ζωή χωρίς αυτή πρέπει να ζήσω;      ΔΗΜΗΤΡΗΣ                       

                                                                                                                                                                                           …την αγκάλιασα, την έσφιξα και φύγαμε με οδηγό τη ζωή

πάνω σ΄ ένα άσπρο άλογο.              ΚΩΝ/ΝΑ

και βλέπω την καλή μου αγνή κι ολόλευκη να με προσμένει

στο τέλος της ακρογιαλιάς σαν η μοίρα να με περιμένει.          ΚΥΡΙΑΚΗ

Ο Κρητικός φτάνει στην ακρογιαλιά και την κόρη αναζητάει. Δεν την βλέπει , δεν την βρίσκει πουθενά και αυτοκτονεί. την ίδια στιγμή εμφανίζεται η ίδια θαλασσοδαρμένη καθώς κι εκείνη είχε φύγει από την πατρίδα για να γλυτώσει. Δεν υπάρχει λόγος να ζει και αφαιρεί η ίδια τη ζωή της μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου της.            ΚΑΡΑΓΙΑ

Κι αν μ΄ελπίδα ήρθα να την δω για να την αγκαλιάσω

Την ξαναβλέπω πιο καθαρά και θέλω να την ξεχάσω.   ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

και τι να κάνω τώρα εγώ

να το παλέψω ή να το αφήσω

για να βρεθώ ή ν΄απομακρυνθώ

από την αγαπημένη.                 ΒΑΛΕΡΙΑ

Γιατί να χάσω το φως μου; Γιατί την αγαπημένη;

Των ματιών της η φωτιά ήταν πλέον περασμένη.

Γιατί να είμαι εγώ σε αυτήν τη μοίρα πάλι

Δεν έφτανε που έτρεχα και έκανα μάχη μεγάλη;

Δεν έχει νόημα να ζω χωρίς εκείνη

Τι νόημα να χει άλλωστε ζωή χωρίς γαλήνη;

Θα ΄θελα να ήμουνα αστέρι να έλουζα τα μαλλιά της

Και από τα όμορφα ματάκια της να αποκτούσα τη χάρη της.             ΞΕΝΙΑ

Και τέλος φθάνω στο γιαλό την αρραβωνιασμένη

Την βλέπω ζωντανή , φεύγει ο πόνος και η ψυχή γίνεται αναζωογονημένη.    ΚΟΚΚΟΡΗ

…ζουν τον έρωτά τους και προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές που τους άφησε το ναυάγιο κι ο πόλεμος  στην πατρίδα…      ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Επιτέλους συναντά την αγαπημένη του …και σταματούν τα βάσανά του .   ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

Σαν τι να κάνω τώρα εγώ χωρίς τη μαγεμένη;  ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Και ενώ η ακρογιαλιά βρισκόταν σχετικά κοντά

Ο ήρωας θέλησε ν΄αποθάνει  στ΄ανοιχτά

Κρατώντας την αγαπημένη του αγκαλιά…!         ΣΤΕΦΑΝΙΑ

…Μα ξαφνικά εκεί που το δάκρυ έπεφτε   στο πρόσωπό της

Σαν κάτι μαγικό ξύπνησε την κόρη….                   ΜΑΡΙΝΕΛΑ