Το αυτοβιογραφικό έργο του Βιζυηνού σε απαγγελία. Δύο ηθοποιοί, τέλεια εκφορά του λόγου,
ακύμαντη όμως υποκριτική.Έμφαση, ένταση, σύγκρουση με ακίνητο-όρθιο τον Γιωργή. Κι η Δεσποινιώ η Μιχαλιέσα σιωπηρή, πένθιμη, απολογητική, συντρίβεται χωρίς να σωριάζεται.
Ενοχλητική η ουδετερότητα , γιατί η λιτότητα σε ένα φόνο εξ αμελείας δεν συγκρούεται με τη θυσία του αρσενικού παιδιού ώστε ο θεατής να ζυγιάσει την αδικία και να μάθει από το αμάρτημα.
Ετυμολογικά η λέξη θέατρο δεν προέρχεται από το ρ. θεάομαι-ώμαι=βλέπω;
Το δράμα δεν σχετίζεται με το δράω-δρώ= κάνω;
Μπορεί ο θεατής χωρίς να βλέπει δρώμενα να α ι σ θ ά ν ε τ α ι;;;
Το κείμενο μιλάει και λέει πολλά. Ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης θα το ξεγυμνώσει ή θα το ντύσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου