Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, Ο. Ελύτης και... οι μαθητές

Η συζήτηση σχετικά με την ελληνική γλώσσα και την εκμάθησή της, αρχαία και νέα, πάντα επίκαιρη. 

Το ποίημα του Ο. Ελύτη "Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική" από το Άξιον Εστί, προκλητικό.

Η φαντασία, η ποιητική δημιουργικότητα, η λεξιπλασία των παιδιών πάντα εκπλήσσει.

Συμπληρώνοντας με τη δική τους πινελιά τους στίχους του ποιήματος, το φώτισαν κάποιες φορές με τον δικό τους ήλιο. 

Τους ευχαριστώ!

(Περάστε τον κέρσορα από κάθε υπογραμμισμένη λέξη για να δείτε τις δικές τους επιλογές)

Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

 Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..

Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια

στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,

κνίσες, τσουγκρίσματα

και Χριστος Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Υμνου !..

1. γειτονιές/σκέψεις/πλάτες/αρχές/εξιστορήσεις/ιστορίες/αυλές

2. αγκαλιές/σκέψεις/ιστορίες/γειτονιές/εποχές/φτωχογειτονιές/περιοχές/γνώσεις

3. δημιουργούνται/φτιάχνοντας/ανώμαλα/πλάθουν/δημιουργώντας/σχηματίζουν/ηχητικά/ανοίγουν/γεννιούνται/κολυμπούν/διάφορα/φυτρώνουν/σφουγγαράκια

4. κυμάτων/Ελλήνων/αρχαίων Ελλήνων/ψαριών/ανθέων/χελιδονιών/ψαράδων/μεγάλων/πολιτικών/πουλιών

5. λόγια/κύματα/άνθη/σημάδια/μύδια/χελιδόνια/μάτια/χρώματα/ψάρια/δίχτυα/λέπια/δάκρυα

6. λόγια/σύννεφα/άνθη/γράμματα/κοχύλια/δάκρυα/μύδια/γνωστά ονόματα/χελιδόνια/μάτια/βράδια

7. κελαηδητά/ακούσματα/βήματα/κελαηδίσματα/τιτιβίσματα/ακούσματα/λόγια

8. τιτιβίσματα/λόγια/βήματα/μαθήματα/γράμματα/βουητά/ονόματα/κελαηδίσματα/ακούσματα/λεπτά

9. μυρίζοντας/βλέποντας/παρατηρώντας/κοιτώντας/χαζεύοντας/μάχοντας/παίζοντας/χορεύοντας/μαστίζοντας/κοιτάζοντας/ψάχνοντας/παλεύοντας

10. βλέμματα/βράδια/ασπάσματα/έθιμα/λόγια/χρόνια/βήματα/όνειρα/δάκρυα

11. σκέψεις/αγάπες/λειτουργίες/φωνές/εικόνες/λέξεις/προσευχές/αιώνια/συγκινήσεις/αναμνήσεις/συγκεντρώσεις/ψαλμωδίες/ραψωδίες/γυναίκες

Υποταγή , ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ

Σε μια Γαλλία αρκετά κοντινή στη σημερινή, ο Φρανσουά ακολουθεί πανεπιστημιακή καρριέρα. Είναι όμως αδιάφορος, συμβατικός, μη επαναστατικός, πνευματικά στάσιμος. Προσπαθεί να δώσει νόημα στη ζωή του, προσχωρώντας στη μουσουλμανική αδελφότητα.

Πόσο υποθετικό το σενάριο του συγγραφέα για εξισλαμισμό της Ευρώπης;
Ο θρησκευτικός φανατισμός διορθώνει τα τρωτά του υλικού δυτικότροπου ευδαιμονισμού;

Μια γοητευτική ειρωνική απόσταση από τους ήρωες/αντιήρωες του βιβλίου σε υποτάσσουν να το διαβάσεις.Να το πιστέψεις όμως;;;;;;

Οι τρεις σωματοφύλακες
Alexandre Dumas

 “ Και τώρα κύριοι” είπε ο Ντ’ Αρτανιάν  “ όλοι για έναν και ένας για όλους, αυτό δεν είναι το σύνθημά μας;”

“Μολαταύτα…”  άρχισε ο Πόρθος.

“ Τέντωσε το χέρι σου και ορκίσου!” του φώναξαν μαζί ο Άθως και ο Άραμης.

Μουρμουρίζοντας, μα νικημένος απ ’το γενικό παράδειγμα, τέντωσε κι ο Πόρθος το χέρι του, και οι τέσσερις φίλοι είπαν όλοι μαζί δυνατά το σύνθημα που όρισε στη συντροφιά του ο Ντ ’Αρτανιάν:

“ Όλοι για έναν και ένας για όλους”.

  Ο Ντ’ Αρτανιάν είναι ένας νέος, δεκαοχτώ χρονών Γασκόνος , ο οποίος επιθυμεί να γίνει σωματοφύλακας του βασιλιά. Με αυτό το όνειρο, και μια συστατική επιστολή για τον κύριο ντε Τρεβίλ, διοικητή των σωματοφυλάκων και γνωστού του πατέρα του, ξεκινά το ταξίδι του για το Παρίσι. Στο δρόμο όμως τσακώνεται με έναν μυστήριο άνδρα ο οποίος τον τραυματίζει και του κλέβει την επιστολή. Έτσι λοιπόν, χωρίς να έχει πολλά εφόδια, φτάνει στον προορισμό του.  

  Παρ’ όλα αυτά δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να γνωρίσει τον Τρεβίλ.  Έξω από το γραφείο του, συναντά τους σωματοφύλακες Άθω, Πόρθο και Άραμη, με τους οποίους ενώ αρχικά θα φιλονικήσει , θα γίνουν  οι αχώριστοι φίλοι και σύμμαχοι του. Αυτοί οι τέσσερις ήρωες θα δημιουργήσουν μία ομάδα με στόχο την προστασία του βασιλιά. Με το σύνθημα “ Όλοι για έναν και ένας για όλους”, δε θα διστάσουν να μπλέξουν σε μεγάλες περιπέτειες, πολλές από αυτές οργανωμένες από τον καρδινάλιο για την υπονόμευση του κυρίου ντε Τρεβίλ και της βασίλισσας, καθώς και για την αύξηση της επιρροής του στις αποφάσεις του βασιλιά.

  Μια κλασσική περιπέτεια, ικανή να μαγέψει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, η οποία μας μεταφέρει στα χρόνια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ’, ο «κώδικας των σωματοφυλάκων», που δεν έχει πολλές διαφορές από τον «κώδικα των ιπποτών», ο έρωτας, αλλά και οι ίντριγκες της Αυλής, που είναι αρκετά ικανές να «ταράξουν» και τις ζωές των απλών πολιτών. Το βιβλίο έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στην μικρή οθόνη, τον κινηματογράφο και το θέατρο. 

 Σαρίκα Μαρία

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Η ΦΥΣΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΜΝΗΜΗ ,  Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Η φύση έχει μια μνήμη με σύννεφα μπλάβα
με κίτρινες προεκτάσεις του φεγγαριού
στις λίγες αναμνήσεις που μου μένουν
όταν υμνούσα το Σεπτέμβρη
κι απ' τα νερά τα γκρίζα, τα μαλαματένια του
είχα δει ν' αναδύονται τα πιο ωραία
σώματα της αγάπης μου.
Ήταν α υ τ ή η ψύχρα
α υ τ ή  η θολή καθαρότητα
κι ένα γλυκό φωτοστέφανο
τριγύριζε τα πρωινά ψάρια
στον μαρμάρινο μπάγκο.
Ο αέρας ύφασμα
με τέλεια εφαρμογή
η μυρωδιά του γιασεμιού
λες κι ήταν προσωπικό μου χάρισμα
λες και με αφορούσε κι εμένα
η ωραιότητα.
Η αγάπη έχει αξία συλλογική
τα τόσα πρόσωπα είναι ένα
μες στο γαλάζιο
κι η συμβολή τους συμβολική
στης εποχής το γύρισμα
στον τρύγο
στο πλύσιμο των βαρελιών
δίπλα στη θάλασσα
στα μαύρα σακιά με κοπριά
ακουμπισμένα στην πόρτα μου
σαν κακοί οιωνοί.
Η φύση έχει την πιο ωραία μνήμη
φοράει το ίδιο φως
σε κάθε επέτειο
κρατάει το ίδιο κλαρί
με τα λαχανιασμένα φύλλα
στην εκθαμβωτική πτώση τους.
Γιατί εγώ άσχημα θυμούμαι
Βλέπω μόνο σταγόνες πίκρας
στα χείλη μου που τα ΄σχιζε
η χαρά
και σημάδια αλλοίωσης στα μέλη
τα κρυφά
ανθεστήρια θανάτου.

Η υπέροχη φίλη μου ,ΕΛΕΝΑ ΦΕΡΡΑΝΤΕ

Διαβάζοντας το 1ο βιβλίο-μυθιστόρημα  της τετραλογίας της Νάπολης,

αναρωτιέσαι ποιος γράφει αυτό το βιβλίο και ποιος ξεστομίζει αυτόν τον τίτλο...
Ποια είναι η ΦΕΡΡΑΝΤΕ, η ΛΙΛΑ, η ΕΛΕΝΑ και με ποιαν ταυτίζεται η κάθε μαθήτρια, έφηβη,γυναίκα, φίλη; Τι θα έλεγε ο σύγχρονος αναγνώστης για τη δεκαετία του 1950; Πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία μας;Πώς παρουσιάζεται το ανδρικό φύλο; Ο σύγχρονος νέος τι θα ζήλευε από παρόμοιες φτωχογειτονιές; Και οι κλασικές σπουδές με Αρχαία και Λατινικά στην Ιταλία;

Η Λίλα Τσερούλλο  κόρη τσαγκάρη και η Έλενα Γκρέκο  κόρη θυρωρού,δένονται από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Στον μικρόκοσμο των δυο φιλενάδων συναντάμε μεροκαματιάρηδες, νεαρούς νταήδες που μεγαλοπιάνονται αλλά κι έναν υπαλληλάκο που όλως παραδόξως δημοσιεύει ποιήματα, κι έναν χορό από γυναίκες αιχμάλωτες ενός ανδροκρατούμενου κατεστημένου.

Στο κατώφλι της εφηβείας, και οι δυο πιστεύουν ακράδαντα: «Αν διαβάζαμε πολύ, θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλία και χάρη σ’ αυτά να γίνουμε πλούσιες». Ο στόχος είναι ο ίδιος, αλλά τα μέσα για να τον κατακτήσουν είναι  διαφορετικά για την καθεμιά... 

Είναι ο ευγενής συναγωνισμός και ο θαυμασμός ακλόνητο θεμέλιο μιας ειλικρινούς/ μόνιμης/αληθινής φ ι λ ί α ς  ή ....;;;

υγ. Αφιερωμένο στην υπέροχη φίλη μου Βίκη ή Λίλα!