Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

ΓΙΟΝ ΚΑΛΜΑΝ, Παράδεισος και Κόλαση

Η Ισλανδία είναι από άλλον πλανήτη στο πιο βόρειο μέρος του πλανήτη μας.

Ο Θεός τιμώρησε ή ευλόγησε  την Ισλανδία τόσο μόνη της, εκεί κοντά στους πάγους του χάρτη, κρύα και ξεκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο;
Χώρα του πάγου και της φωτιάς.
Ευλογία ή κατάρα να ζεις στην Ισλανδία; Μια χειμωνιάτικη νύχτα στην ερημιά με το βόρειο σέλας να χορεύει στον ουρανό από πάνω σου, θα σε κρατήσει «αιχμάλωτο» ή ‘’τιμωρημένο’’ της γοητείας αυτής ;

Θα δεις διπλούς καταρράκτες να στεφανώνονται από ουράνια τόξα. Γαλάζιες λίμνες να αχνίζουν και να σε προκαλούν για βουτιές. Κρατήρες που στολίζονται από τιρκουάζ νερά και πίδακες καυτού νερού σε πλαγιές ηφαιστείων που βρυχώνται.
Σελ. 127-128 στην Ισλανδία δεν έχεις τίποτα να δεις πέρα από βουνά, καταρράκτες, κυματιστές εκτάσεις γης κι ετούτο το φως που σε διαπερνά και σε μεταμορφώνει σε ποιητή.
Σελ.31 αν ζεις κοντά στον πολικό κύκλο είναι τρομακτικά δύσκολο να διανοηθείς 100.000 ανθρώπους να διαβάζουν το ίδιο βιβλίο.

Ο ΤΟΠΟΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ στο να ορίζει διαφορετικά την έννοια ζεστασιά
Το κρύο κέρδισε τον Μπάρδουρ. Η νιτσεράδα του ,το μπρένιβιν, οι ισλανδικές σάγκα δεν τον κάλυψαν. Όταν βαδίζεις μες στην αδιάκοπη χιονοθύελλα χάνεις από μπροστά σου τις ευθύνες της ζωής
Σελ. 70 ανοιχτό φέρετρο ο παγωμένος Ωκεανός
Σελ. 98 Πρώτα υπάρχει η ζωή , ύστερα ο θάνατος. Εγώ ζω, εσύ ζεις, εμείς ζούμε, αυτός πεθαίνει.
Αν βλέπεις θραύσματα ουρανού ΚΑΙ καταπίνεις μπουκιές χιόνι,όπως τα παγόβουνα ρίχνουν κομμάτια τους στη στεριά, έτσι και ο συγγραφέας δίνει λόγια σοφίας που τις καταπίνει ο αναγνώστης γιατί δεν μπορεί να ζεσταθεί…

Σελ.34είναι περιττό να υψώνεις τη φωνή όταν προσεύχεσαι  Σελ.52 η προσευχή των ναυτικών… Σελ.55 η ύπαρξη… Σελ.63 ο ουρανός....η καρδιά...ο Θεός...Σελ.75 ποίηση είναι… Σελ. 79 η χαρά… Σελ.86 αβεβαιότητα.... Σελ.92 δάκρυα… Σελ.95 σπίτι... Σελ.103Απροσμέτρητο… Σελ.111 Απρίλης=…Σελ.123 οι αριθμοί… Σελ. 126 ο ύπνος… Σελ.131 οι παιδιάστικες ερωτήσεις... Σελ.148 ζω σημαίνει θέτω ερωτήματα Σελ.201 επιλογή.. Σελ. 202 μάτια=...

Τελικά ,Παράδεισος και Κόλαση να ζεις στην Ισλανδία, να αφήνεις πεθαίνοντας (Μπάρδουρ) τον Παράδεισο του ΜΙΛΤΟΝ αλλά και να τον παραδίδεις (παιδί) στον τυφλό καπετάνιο (Κολμπέιν) κάτοχό του. σελ.96''ορισμένα ποιήματα μας πάνε σε τόπους που καμιά λέξη δεν τους φθάνει, καμιά σκέψη,σε πάνε μέχρι την ίδια την ουσία, η ζωή καθηλώνεται για μια στιγμή και ομορφαίνει, φωτίζεται από λύπη ή από ευτυχία. Ορισμένα ποιήματα αλλάζουν τη μέρα σου, τη νύχτα σου, τη ζωή σου. Ορισμένα ποιήματα σε οδηγούν στη λήθη, λησμονάς τη θλίψη, την απελπισία, τη νιτσεράδα, η παγωνιά πλησιάζει: σε έπιασα! λέει, και να σου, πεθαίνεις. Αυτός που πεθαίνει γίνεται αμέσως παρελθόν. Δεν έχει σημασία πόσο σπουδαίος ήταν, πόσο καλός, πόσο λαχτάρα είχε για ζωή και πόσο αδιανόητη ήταν η ζωή δίχως αυτόν: σε έπιασα! λέει ο θάνατος και τότε η ζωή χάνεται σε κλάσμα του δευτερολέπτου και ο άνθρωπος γίνεται παρελθόν. Ό τι έχει σχέση μαζί του γίνεται ανάμνηση που εσύ παλεύεις να τη διατηρήσεις και είναι προδοσία να το ξεχάσεις. ΚΙ όμως θα τον ξεχάσεις. Η ζωή σού το επιβάλλει...''

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου